Metafor, dildeki kavramlar arasında çeşitli bağlantıların kurulmasıyla elde edilen ve sözcüklerin farklı anlam bilimsel niteliklerinin ortaya çıkmasını sağlayan bir yapıdır. Bu yapının ortaya çıkmasında sözcükleri farklı bakış açılarıyla yorumlayan insan faktörü devreye girer ve bu durum metafor kavramının oluşmasında kültürel etmenlerin de önemli bir rol oynadığını gösterir. Dolayısıyla çeşitli kaynaklarda birçok tanımı yapılan metafor kavramı, bir milletin kültürel kodlama yoluyla meydana getirdiği ortak hafızaya ait unsurlardan önemli izler taşır. Bu izlerden önemli detaylar taşıyan su metaforu, içinde yaşama dair tüm kavramları barındırması dolayısıyla eserlerde sıkça yer verilen bir kavramdır. Metafor, eserlerin içeriklerine göre değişen ve zenginleşen bir kavram olması dolayısıyla ayrıntılı olarak incelenmesi mümkün olan bir yapıdır. Ayrıntılı incelemeye fırsat veren birçok eser türü yanında dinî, tasavvufi içeriğe sahip olan eserler, metafor kavramının bütünüyle ortaya konulmasında tamamlayıcı bir rol oynar. Çünkü bu tür eserlerde, yaratıcının yüceliğinin insanın dünyadaki varlığının konumu ile kıyaslanmasında sonsuzluk, saflık, arınma, yok etme vb. niteliklere sahip olan su metaforu, yaygın bir kullanıma olanak sağlar. Bu çalışmanın amacı, yetkin eserleriyle Türk Edebiyatındaki önemli yapıtları meydana getiren usta şair Yunus Emre’nin Risâletü’n-Nushiyye adlı eseri kapsamında su metaforunun hangi sözcükler aracılığıyla eserin hangi beyitlerinde yoğunlaştığının tespit edilmesidir. Bu bağlamda, eserdeki beyitlerde geçen su metaforuna ait unsurlar yorumlanmış ve bu unsurların çeşitliliği değerlendirilmiştir.

Risâletü’n–Nushiyye, metafor, su metaforu.