19. yüzyıla kadar götürülüp götürülebilse de teknolojinin sosyal bilimler alanında fark edilmesi 1980'lerde gerçekleşmektedir. Bellek, kronolojik bir zaman dilimini kapsayan “hayat hikâyesi” sahibi insanın varoluşunun temel unsurlarındandır. Öğrenilen her şeyin kodlanıp saklandığı bellek, insan ömrünün deneyimler havuzudur. Bu noktada kilit kavram olan “deneyim” kelimesinden hareketle “epizodik bellek” teriminden bahseden ilk araştırmacı Endel Tulving'tir. Tulving bu terim, otobiyografik belleğin alt alanı olarak kullanılabilir. Otobiyografik bellek, insanın “bireylik” vasfının ortaya çıktığı öznel anıların tamamını kapsarken; Epizodik bellek, anılar uçakları üzerinde zihinsel yolculuklara olanak tanıyan uzun zaman makinesi gibi çalışır. Belleğin diğer türleri olan kültürel bellek, toplumsal bellek, çalışma kapasitesi, evrensel bellek ve bireysel bellek üzerine sosyal bilimlerde pek çok okuma çalışması yapılmasına rağmen, epizodik bellek üzerinden bir okuma çalışması yapılmıştır. Bu, Handan Acar Yıldız'ın “Çarpma-I” ve “Çarpma-II” adlı kitaplarında, ilk öznenin (öykü sahibinin) epizodik hafızası üzerine bir okuma yapılmış belleğin parçalarınıni açıklarken “bilinç” ve “zaman” mefhumları üzerinden Henri Bergson'un zaman aşımı modeli değerlendirme inceleme olanakları sunan epizot veya pasajlar tek test edilmiştir. Sosyal bilimler alanındaki bellek okumalarının son derece bakir bir alan teşkilatı açısından güçlüdür. Bu alandaki yeni ve daha kapsamlı epizodik bellek okumalarına kaynak teşkilatı yayıldı.

Öykü, çözümleme, epizodik bellek.