Bu makalede, Yeni Uygurcada çokluk kategorisi işlevsel dilbilgisi perspektifinden incelenmiştir. Çalışma, çokluk kategorisinin morfolojik ve sentaktik özelliklerini, işlevlerini ve kullanım alanlarını kapsamlı bir şekilde ele alarak, çokluk kategorisinin genel yapısını ve işleyişini daha iyi anlamayı amaçlamaktadır. Yeni Uygurcada çokluk, genellikle isimlerin sonuna eklenen “-lar/ler” eki ile ifade edilmekte olup, diğer dilbilgisel unsurların göz ardı edilmesi dil öğretiminde anlam karışıklıklarına, dilbilgisel yetersizliğe, sınırlı dil kullanımına, kültürel anlayış eksikliğine, iletişimsel yetersizliğe yol açmaktadır. Bu sorunlar, dil öğretiminde daha kapsamlı ve çeşitli yaklaşımlar benimsenmesinin önemini vurgulamaktadır. Çokluk kategorisinin sadece “-lar/ler” eki ile sınırlı kalmadan, dilin tüm yapıları ve kullanım alanlarıyla birlikte öğretilmesi, öğrencilerin dilde daha yetkin ve bilinçli olmalarını sağlar. Çokluk kategorisi, semantik, pragmatik ve kültürel bağlamlarda da önemli işlevler üstlenir; gene, nötr veya belirsiz çokluk anlamları katarak dilin esnekliğini artırır, vurgu ve abartı ifadeleriyle dilin duygusal gücünü zenginleştirir. Ayrıca, bu makale çokluk kategorisinin sosyokültürel yansımalarını ele alarak, topluluk ve aile kavramlarının dildeki önemini vurgular. Makalede Yeni Uygurca ve Türkçe arasında çokluk kategorisi açısından karşılaştırmalar yaparak, dilbilgisel yapılar arasındaki benzerlikler ve farklılıklar üzerine bilgiler sunulmuştur. Sonuç olarak, bu çalışma Yeni Uygurcadaki çokluk kategorisinin işlevsel dilbilgisi çerçevesinde kapsamlı bir analizini sunarak, dil öğretiminde anlamı merkeze alan yaklaşımların önemini vurgulamaktadır.

Çokluk kategorisi, çoğul, işlevsel dilbilgisi, Yeni Uygurca, Türkçe.