Türkçe öğretimi; dinleme, konuşma, okuma ve yazma temel dil becerilerinden oluşan çok boyutlu bir alandır. Bu beceriler birbiriyle sıkı ilişki içerisindedir. Dinleme becerisi gelişmeden konuşmanın, okuma öğrenilmeden yazmanın öğrenilememesi bu ilişkinin niteliğini somutlaştırmaktadır. Beceriler arasındaki bu çok yönlü ilişki Türkçe öğretiminde ölçme ve değerlendirme uygulamalarını çeşitlendirmeyi de zorunlu kılmaktadır. Bu noktada karşımıza farklı bakış açılarının ürünü olan Türkçe öğretimi kitapları ve bu kitaplarda yer alan ölçme ve değerlendirme uygulamaları çıkmaktadır. Bu araştırmanın amacı doğrudan Türkçe öğretimi üzerine yazılmış 12 kaynak kitabı ölçme ve değerlendirme yaklaşımları bakımından incelemektir. Araştırmada ele alınan 12 kitap nitel araştırma desenlerinden doküman analizi yöntemiyle ölçme ve değerlendirme yaklaşımları bakımından çözümlenmiştir. Bu bağlamda öncelikle kitaplardaki ölçme ve değerlendirme bölümü ele alınan konu başlıkları açısından sınıflandırılmıştır. Konuların dağılımı belirlenmiş, ortak bir biçimde ele alınan başlıklar bir araya getirilmiş ve tablo hâlinde sunulmuştur. Daha sonra bu konu başlıklarının kitaplar arasında içerik bakımından farklılık gösterip göstermediği incelenmiştir. Böylece hem kitaplarda benimsenen ölçme ve değerlendirme yaklaşımları hem de bunların benzerlik ve farklılıkları ortaya konulmaya çalışılmıştır. Araştırma dil eğitiminde önemli bir yeri olan Türkçe öğretimi kaynak kitaplarının ölçme ve değerlendirme yaklaşımları hakkında bir çerçeve belirlemesi bakımından önemlidir.

Türkçe, Türkçe öğretimi, ölçme ve değerlendirme, kaynak kitap.