Organ adları, akrabalık adları, sayı adları, renk adları, coğrafi adlar, zaman adları, temel fiiiller gibi kategoriler dilin ana sözcükleridir. Sözü edilen kategorilerden zaman, Türk sosyal ve askerî hayatında uyumak/uyanmak, beslenmek, savaşmak, dinlenmek, konmak/göçmek gibi eylemleri düzenlemede önemli bir etken olmuştur. Bu çalışmada temelde zaman adı kategorisine ait olup çeşitli türevleriyle mekân ifade etmede de kullanılan tün sözcük ailesi üzerinde durulmuştur. Tün sözcük ailesinin sunulmasının, sözcüklerin eş ve art zamanlı olarak fonetik, morfolojik ve semantik özelliklerinin bir bütün hâlinde ortaya konulmasının amaçlandığı bu çalışma, dönem metinleri esasında oluşturulmuştur. Tün sözcüğünden türeyen ve tarihî dönemlerde takip edebildiğimiz sözcükler tüne-, tünek, tüner-, tünet-, tünle ve tü?lük sözcükleridir. Ayrıca tün sözcüğünün kün ve ?at- sözcükleri ile birleşmesi sonucu tünekün ve tün ?atar yapıları da oluşmuştur. Tüne- ve tünek sözcükleri anlam değişikliği yönünden dikkat çekmektedir. Çalışmada bu geçişin sebepleri ile ilgili birtakım fikirler yürütülmüştür. Bununla birlikte tünekün ve tün ?atar ifadelerinin yapıları hakkında değerlendirmeler yapılmıştır.

Tün, tüne-, tünekün, tün katar.