Avarlar (567-822), Göktürklerin baskısıyla 558 yılında Orta Asya’dan Kafkaslar’a ilerlemişlerdi. Bir süre dağınık yaşayan Avarlar, Aral Gölü ile İtil Nehri arasına yerleşerek bu topraklarda hâkimiyet kurmuşlardı. Toprakları küçük gelince, Alan Prensi Sarosius aracılığıyla İmparator I. Justinianus (527-565) ile görüşüp Bizans’la ittifak kurdular. İki taraf arasındaki ilişkiler, İmparator II. Justinus (565–578) döneminde Avarların toprak talepleri ve Bayan Kağan’ın uzlaşmaz tutumuyla olumsuz yönde etkilendi. İmparator Mavrikius zamanında (582-586) Avarlar, Sirmium (Sremska Mitrovica/Sirbistan), Singidunum (Belgrad) ve Thessalonike’yi (Selanik) ele geçirerek Balkanlar ve Yunanistan’ın büyük bir kısmını istila ettiler. Süren savaşlar Mavrikius’un otoritesini zayıflattı, halk ve ordu arasında hoşnutsuzluk arttı. Balkan ordusunda çıkan isyan neticesinde 602 yılında İmparator Mavrikius, düşük bir askerî rütbeye sahip olan Phokas tarafından Bizans tahtından indirildi. Bu çalışma, Avarların Balkanlar’daki yayılmasının Bizans İmparatorluğu’nun askeri stratejileri, bölgesel kontrolü ve iç siyasi dengeleri üzerindeki etkilerini incelemektedir. İmparator I. Justinianus döneminde başlayan Avar-Bizans ilişkileri ve sonrasında yaşanan çatışmalar, özellikle Mavrikius döneminde Avarların önemli şehirleri ele geçirmesiyle imparatorluğun otoritesinde zayıflamaya yol açmıştır. Çalışmada, bu gelişmelerin Bizans’ın hem dış güvenliği hem de iç siyasî istikrarı üzerindeki neden ve sonuçları ele alınmaktadır.

Bizans İmparatorluğu, Avarlar, İmparator Mavrikius, Bayan Kağan