Divan edebiyatı, 16. yüzyılda Fuzûlî, Bakî, Ahmed Paşa, Necâtî ve Zâtî gibi büyük şairlerle altın çağını yaşamıştır. Aynı başarıyı sonraki yüzyılda da Şeyh Gâlib, Nâ’ilî, Nef’î gibi usta şairlerle devam ettirmiştir. 17. yüzyıla gelindiğinde divan edebiyatı gelişimini önemli ölçüde tamamlamıştır. Nef’î, bu yüzyılda yazdığı şiirlerle klasik edebiyatın bayrağını taşıyan önemli köşe taşlarından biri olmuştur. Şair gerek kendi zamanında gerekse kendinden sonraki asırlarda kaside yazan şairleri etkilemiştir. Nef’î, yaşadığı dönemin hiciv üstadı olarak kabul edilir. Şiirlerinde zengin bir musiki, düşünce ve bilgiyle yoğrulmuş sanatlı bir üslup gözlenir. Şerhe konu olan terkib-bend birçok kaynakta “Sâkî-nâme” olarak geçer. Ancak şiirin içeriğine bakıldığında “Sahbâ-nâme” olarak adlandırılmasının daha uygun olacağı değerlendirilmiştir. Şair, şiir boyunca şarabın özelliklerini sayarak onun güçlü yönlerini öne çıkarmıştır. Onu diğer keyif verici maddelerle de karşılaştırarak şarabın üstünlüğünü ispatlama çabasına girişmiştir. Bu çalışmada Nef’î’nin Sahbâ-nâme adıyla bilinen beş bentlik terkib-bendinin çeviri yazısı ve dil içi çevirisi yapılmıştır. Şiir beyit beyit şerh edilmiştir. Ayrıca şiir, vezin ve ahenk unsurları bakımından da incelenmiştir.

Nef’î, divan şiiri, terkib-bend, Sahbâ-nâme, sâkî-nâme.