Art is the aesthetic expression of emotions. The art of literature, on the other hand, can be expressed in the form of interaction with the reader on the plane of the work created by the artist who comes out of society. At this point; Some literary theorists take the work of the artist to the center of literary art, some consider the reader as the important thing in this interaction process is the effect on the mind of the reader, and some literary theorists take the artist who reveals the product, or rather the artist's form of expression (style). It is obvious that the same subject is handled by different artists, but some of them can leave deep traces in the memory of the society. An artist; what makes it different from others? Undoubtedly, the answer will be style. Many masnavis on love have been written in classical Turkish literature, but some works have been more appreciated due to their stylistic features. When the social conditions of the period are considered, the Mesnevis can be described as the novels of the period. Mathnawis, which deal with topics such as love, heroism, advice, religion and mysticism, were very popular at the time they were written. One of these works is Hoca Mes’ud’s masnavi named Süheyl ü Nev-bahar. Süheyl ü Nev-bahar is a voluminous work that deals with the subject of love. This work is a very remarkable text due to its different style and pronunciation features. In this study, the stylistic diversity in the work of Hoca Mes’ud named Süheyl ü Nev-bahar and the contribution of this situation to the text will be examined.

Stylistics, style, Süheyl ü Nev-bahar, Hoca Mes’ud, mesnevi.

Sanat, duyguların estetik biçimde ifadesidir. Edebiyat sanatı ise toplumun içinden çıkan sanatkârın ortaya koyduğu eser düzleminde okurla etkileşimi şeklinde ifade edilebilir. Bu noktada; bazı edebiyat teorisyenleri edebiyat sanatının merkezine sanatkârın ortaya koyduğu eseri, bazıları bu etkileşim sürecinde önemli olanın okurun zihninde oluşan etki olduğundan hareketle okuru, birtakım edebiyat kuramcıları ise ürünü ortaya koyan sanatkârı, daha doğrusu sanatkârın ifade biçimini (üslup) almaktadır. Aynı konunun farklı sanatkârlar tarafından ele alındığı ancak bazılarının toplum belleğinde derin izler bırakabildiği aşikârdır. Bir sanatkârı; diğerlerinden farklı kılan nedir? Şüphesiz ki verilecek cevap, üslup olacaktır. Klasik Türk edebiyatında pek çok aşk konulu mesnevi yazılmıştır fakat bazı eserler, üslup özellikleri sebebiyle daha çok beğenilmiştir. Mesneviler, devrin sosyal şartları düşünüldüğünde döneminin romanları olarak nitelendirilebilirler. Aşk, kahramanlık, öğüt, din ve tasavvuf gibi konuların ele alındığı mesneviler, yazıldıkları devirde oldukça rağbet görmüşlerdir. Bu eserlerden biri, Hoca Mes’ûd’un Süheyl ü Nev-bahâr adlı mesnevisidir. Süheyl ü Nevhâhar, aşk konusunu ele alan hacimli bir eserdir. Bu eser, farklı üslup ve söyleyiş özellikleri sebebiyle oldukça dikkat çekici bir metindir. Bu çalışmada Hoca Mes’ûd’un Süheyl ü Nevbahar adlı eserindeki üslup çeşitliliği ve bu durumun metne katkıları incelenecektir.

Üslupbilim, biçem, Süheyl ü Nev-bahâr, Hoca Mes’ûd, mesnevi.