Among the important features of postmodern novels are metafiction, intertextuality, playfulness, irony and pluralism. In addition, postmodern novel fiction is different from the usual novel features in terms of people and time. The fiction of the novel consists of intertwined events and a series of ambiguities and fragmentation. Postmodern novels that use history as a back ground can also choose their characters from historical real people. The postmodern novel, like other novels, does not progress with a certain chronology, but may include going backwards and leaps forward from time to time. The postmodern novel, which is not intended to educate the reader, acts mostly for entertainment purposes. It does this with playfulness and irony. He tries to include the reader in the game he has constructed in the text, and the reader who is involved in the game throughout the novel becomes a part of the text. The first and only novel of Emre Kongar, Hocaefendi’nin Sandukası shows features of a postmodern novel. The author makes use of metafiction in the story of the novel section, which is the first chapter in which he wrote how he found the manuscripts, and informs the reader by reminding himself from time to time throughout the novel. In the context of intertextuality, the novels The Gülün Adı and Beyaz Kale were used. While trying to find the password of Hocaefendi’s coffin, he conveys the calculations of deciphering the coffin made throughout the plot to the reader, with pictures, in order to include the reader in the game he fictionalized, thus trying to include the reader in the calculations. Using history as a back ground, the author pushes the reader’s boundaries of reality and fiction by including real people.

Hocaefendi’nin Sandukası, Emre Kongar, postmodern novel, intertexturality, metafiction.

Postmodern romanların önemli özellikleri arasında üstkurmaca, metinlerarasılık, oyunsuluk, ironi ve çoğulculuk sayılabilir. Bunun yanı sıra postmodern roman kurgusu kişiler ve zaman bağlamında da alışılmış roman özelliklerinden farklıdır. Roman kurgusu iç içe geçmiş olaylardan ve bir dizi belirsizlik ve parçalanmışlıktan oluşur. Tarihi, bir arka plan olarak kullanan postmodern romanlar, roman kişilerini tarihî gerçek kişilikler arasından da seçebilir. Postmodern roman diğer romanlar gibi belli bir kronolojiyle ilerlemez yer yer geriye gitmeler ve ileriye sıçramalar içerebilir. Okuru eğitme amacı gütmeyen postmodern roman daha çok eğlenme amacıyla hareket eder. Bunu oyunsuluk ve ironi özelliğiyle yapar. Metin içerisinde kurguladığı oyuna okuyucuyu dâhil etmeye çalışır roman boyunca oyuna dâhil olan okur metnin bir parçası konumuna gelir. Emre Kongar’ın ilk ve tek romanı olan Hocaefendi’nin Sandukası postmodern roman özellikleri gösterir. Yazar, yazmaları nasıl bulduğunu kaleme aldığı ilk bölüm olan Romanın Öyküsü bölümünde üstkurmacadan yararlanır ve roman boyunca okura kendini yer yer hatırlatarak bilgi verir. Metinlerarasılık bağlamında Gülün Adı ve Beyaz Kale romanlarından yararlanılmıştır. Yazar, Hocaefendi’nin sandukasının şifresini bulmaya çalışırken kurguladığı oyuna okuyucuyu dâhil etmek için olay örgüsü boyunca yapılan sandukanın şifresini çözme hesaplarını resimlerle okuyucuya iletir böylelikle yapılan hesaplamalara okuyucuyu da dâhil etmeye çalışır. Tarihi de bir arka plan olarak kullanan yazar gerçek kişilere yer vererek okurun gerçek ve kurmaca sınırını zorlar.

Hocaefendi’nin Sandukası, Emre Kongar, postmodern roman, metinlerarasılık, üst kurmaca.