Khwaja Ubaydullah Ahrar (1404–1490), one of the prominent figures of the 15th century, was a leading guide of the Naqshbandi order and significant figure who left a profound impact on the social, political, economic and ideological life of his era. Under his guidance, the Naqshbandi order reached a wide social base and the number of its admirers increased significantly. These admirers included individuals from various social strata of the time: kings, viziers, scholars, students, artisans, representatives of science and culture, in short, people from all walks of life. Among them were three distinguished figures: Abdurrahman Jami (1414–1492), Ali Shir Navai (1441–1501) and Zahiruddin Muhammad Babur (1483–1530). This study examines the approaches, relationships and the reflections of three prominent figures, Jami, Navai and Babur, toward Khwaja Ubaydullah’s teachings, exploring their involvement with Khwaja Ahrar and how these influenced their works. Through this analysis, the impact of Khwaja Ahrar on these leading figures of his time is explored. These figures are not only significant personalities of their era but also serve as key examples that highlight the profound depth of Khwaja Ahrar’s spiritual influence.

Khwaja Ahrar, Khwaja Ubeydullah, Jami, Ali Shir Navai, Babur.

XV. yüzyılın büyük şahsiyetlerinden biri olan Hâce Ubeydullah Ahrâr (1404-1490), Nakşibendiye tarikatının önde gelen mürşitlerinden olmasının yanı sıra, kendi döneminin sosyal, siyasi, ekonomik ve ideolojik hayatında derin izler bırakmış önemli bir şahsiyettir. Hâce Ahrâr’ın rehberliğinde Nakşibendiye tarikatı geniş bir toplumsal tabana ulaşmış ve muhlisleri daha da artmıştır. Bu muhlisler arasında dönemin toplumsal tabakalarına mensup olan padişahlar, vezirler, âlimler, müderrisler, talebeler, sanat ve zanaat erbabı, ilim ve kültür temsilcileri, zanaatkârlar, kısacası bütün toplumsal gruptan kişiler yer almıştır. Bunlar arasında dönemin önde gelen şahsiyetleri, Abdurrahman Câmî (1414-1492), Ali Şîr Nevâyî (1441-1501) ve Zahirüddin Muhammed Babür (1483-1530) da bulunmuştur. Bu çalışmada, Hâce Ubeydullah’ın öğretilerine hayranlık ve bağlılık duyan üç büyük şahsiyetin, Câmî, Nevâyî ve Babür’ün Hâce Ahrâr’a olan yaklaşımları, münasebetleri ve bu ilişkinin eserlerine yansımaları ele alınarak Hâce Ahrâr’ın dönemin önde gelen bu isimleri üzerindeki etkisi incelenmiştir. Bu şahsiyetler, yalnızca dönemlerinin önde gelen simaları olmakla kalmayıp aynı zamanda Hâce Ahrâr’ın manevi etkisinin derinliğini gözler önüne seren önemli örneklerdir.

Hâce Ahrâr, Hâce Ubeydullah, Câmî, Ali Şîr Nevâyî, Babür