Although Love has suffered a loss of meaning in such a way as to mean strong love or emotional connection between two people as of today, it has much broader meanings, including mystical and divine concepts. Love, sometimes human, sometimes divine, has taken an important place in our literature. Love, which we encounter in our Sufism literature, is divine love and is one of the most important tools that bring those who taste it to Allah. In almost all of the poems written during this literary period, which are also called religious-sufi literature and have been shaped by Islamic influence and have found their own style, love appears as the focal point. Both the love of Allah and the love of the prophet are definitely mentioned in these poems. Discourses on Love never end in Sufi literature, and in this literature, divine love is mentioned on every occasion. Divine love is mentioned in the poems written by Sufi poets and the reader is kindly advised to taste this love. As Sufis saw the inadequacy of everyday language in telling and informing Sufistic wisdoms and truths with deep meanings, they expressed their purposes through poetry. Over time, need to explain and interpret literary Works has arisen. Because sometimes the author clearly said what he behind a structure called language. This situation brought along the use of different methods is the “theory of structuralism”, which evaluates the elements that make up the text in its own plane of meaning and does not rescept the non-textual elements that remain outside it. In the first part, of this article, which consists of two main parts, the poem “Oldı” repeated voice by the Sufi poet Kuddûsî is explained by the classical commentary method, in the second part the structural features of the poem are examined.

Commentary, structuralism, love, Kuddûsî, oldı.

Aşk, günümüz itibariyle iki kişi arasındaki güçlü sevgi veya duygusal bağ anlamına gelecek şekilde bir anlam kaybına uğramış olsa da asıl olarak ilahî ve tasavvufî kavramları da içeren çok daha geniş anlamlar taşımaktadır. Aşk, kimi zaman beşerî kimi zaman ilahî olmak üzere edebiyatımızda önemli bir yer tutmuştur. Tasavvuf edebiyatımızda karşımıza çıkan aşk, ilahî aşk olup onu tadanları Allah’a ulaştıran en önemli araçların başında gelir. Dinî-tasavvufî edebiyat olarak da adlandırılan ve İslam tesiri ile şekillenip kendi üslubunu bulmuş olan bu edebî dönem içerisinde yazılan şiirlerin hemen hepsinde aşk, odak noktası olarak karşımıza çıkar. Gerek Allah aşkı gerekse peygamber aşkı bu şiirlerde mutlak suretle bahis konusudur. Aşk üzerine söylemler, tasavvufî edebiyatta asla bitmez ve bu edebiyatta her vesile ile ilahî aşktan söz edilir. Mutasavvıf şairlerce yazılan şiirlerde ilahî aşk işlenmekte, okuyucuya bir nevi bu aşkı tatmaları tavsiye edilmektedir. Mutasavvıflar, derin manaları olan tasavvufî hikmetleri ve hakikatleri anlatmada ve bu anlamda irşat etmede gündelik dilin yetersizliğini gördüklerinden maksatlarını şiir vasıtasıyla dile getirmişlerdir. Zaman içerisinde edebî eserleri açıklama ve yorumlama ihtiyacı ortaya çıkmıştır. Zira yazar, bazen söylemek istediğini açıkça söylerken bazen de dil denen yapının arkasına gizlemiştir. Bu durum edebî eseri yorumlamada farklı yöntemlerin kullanılmasını da beraberinde getirmiştir. Bu yöntemlerden biri de metni oluşturan unsurları kendi anlam düzleminde değerlendiren ve onun dışında kalan metin dışı unsurlara itibar etmeyen “yapısalcılık kuramıdır.” İki ana bölümden oluşan bu makalenin ilk bölümünde mutasavvıf şair Kuddûsi’nin” (ö. 1849) “oldı” redifli şiiri klâsik şerh metoduyla açıklanmış, ikinci bölümünde ise şiirin yapısal açıdan taşıdığı özellikler incelenmiştir.

Şerh, yapısalcılık, aşk, Kuddûsî, oldı.